Өз руын ұлықтап, онымен мақтануда тұрған ештеңе жоқ, қайта оған қуанып, қолдау керек. Мәселе сол өз руыңды қалай сүйсең, қалған рулардың жабылып «Қазақ» — деген қасиетті ұлтты құрайтынын түсініп, басқа руларды да өз руыңдай сүйе білуде болар деп ойлаймын. Әр ру өзінше саусақ болса, сол саусақтар тастүйін жұмылғанда ғана «Қазақ» — деген тастүйін, айналасы жұп-жұмыр, ине ұшы батпайтын тас қамал халық боламыз. Бұл жерде қай рудың бас бармақ, балаң үйрек, ортаң терек, шылдыр шүмек болмаса кішкене бөбек болуында емес, сол саусақтардың қайсысы болса да кем болса жұдырықтың әлсірейтінінде. Сондықтан ағайындар жұдырық мықты болсын десек әрқайсымыз өз руымызды сүйіп, сол рулардан құралатын «Қазақ» — деген ұлтымызды аялап төбемізге көтерейік. Сонда ғана айналамыздағы жаулар жанынан түңіліп, достар сүйінетін болады. Осыны түсіне білсек қана біз темірдей мызғымас мемлекет құрған боламыз.