Зулайды-ау  күндер.

Өмір шіркін құдай-ау,алдамшы ма еді өтпелі,
Сырғып жатыр тоқтамастан,жазы менен көктемі.
Ойға салып, санамды менің сан бөліп,
Осы ма екен,балалықтың,менен алыс кеткені.

Кеше ғана еді ғой,жігіттік нұрын сепкені,
Сан қуанышқа бөледі сол дәуреннің жеткені.
Тұшынбасам дәміңді,түсінбесем сәніңді,сала алмасам әніңді,
Жігіттік маған өкпеле,қарамағын,аямағын,сөк мені.

Айналайын,жігіттік,аларым сенен көп па еді,
Алға тартып,аялап,кеудемнен кері теппеді.
Ақылға тартып ой салды,алдыңа қара ойлан деп,
Қорқамын содан,қарттықтан соғар леп пе еді.

Қорықсам да анық қой,күндер. өткені,
Маған да міне ойланар шақтың,жеткені.
Мойындама,мойындасаң,қарттықтан самал соқты деп,
Қырмызы қызық,қыз қуар сәттің біткені.

Jako.